Jack - Templedruid Aphraates

Klein en wit, hij lijkt heel stoer maar heeft een lief en zacht hartje...

Met Alice leerde ik de fijne karakters van Templedruid Stud kennen. Dus ik wou een pony bij met wat ervaring in het dubbelspan. Toen zag ik Jack staan ver in Nederland. Afspraakje gemaakt, hem gaan testen en deze knappe gast kwam mee in België wonen.

Na een half jaar bij mij, leek hij plots een aantal keren kort op elkaar koliek te krijgen (vermoedelijk) door hooi waar iets onzichtbaar mis mee was. De dierenarts probeerde thuis al het mogelijke te doen maar dat was niet voldoende. We deden hem naar paardenkliniek Equitom. Bij aankomst bleek hij een zware darmontsteking te hebben en werden de nodige behandelingen opgestart. Wanneer ze hem hooi gaven op de grond, begon hij plots na enige tijd te stikken! Met  verschillende dierenarts werd 3u aan hem gewerkt om hem erdoor te krijgen. Hij werd door buisjes beademd. Bij onderzoeken de dag erna bleek dat de dierenarts thuis, zijn hoofdaders in de hals aan beide kanten in trombose (bloedklonters) had gespoten. Eten van de grond leek uitgesloten te zijn. Want wanneer hij naar de grond ging met zijn hoofd spande de aders zich aan rond de bloedklonters, was er geen doorbloeding meer en ging hij weer stikken. Ze deden in de kliniek alles wat mogelijk was. Wanneer hij na anderhalve week naar huis kwam heb ik gesmeerd met allerlei producten, gemasseerd en noem maar op. Een pony die niet meer van de grond zou mogen eten, is niet evident... gras groeit op de grond... Na 6 maanden gingen we op controle. In de kliniek zagen ze nog steeds duidelijk de klonters op de echo maar hadden ze het vermoeden dat er waarschijnlijk wel net voldoende doorbloeding was om hem eten te kunnen geven op de grond of te laten grazen. Uiterst voorzichtig en met grote schrik bouwden we het terug op... Maar het leek goed te gaan! Hij kreeg een jaar platte rust om volledig te bekomen van dit avontuur.

Sindsdien loopt hij heel af en toe nog eens rustig en recreatief in de koets. Of heeft al eens een klein kindje op zijn rug. Maar echt 'werken' dat moet hij niet meer. Met zijn witte vriendin Alice vanalles uitspoken, dat kan hij echter als de beste! En daar ben ik zo blij om, blij omdat ik hem nog heb, zonder pijn!